Bij de start stond lekker achteraan en tijdens de neutralisatie had ik geen behoefte om op te schuiven. Dit bleek echter een dure misrekening. Ik ben niet veel verder gekomen dan de helft van het peloton.
Op het lastige, glooiende parcours had ik moeite om lang op dezelfde plek in het peloton te blijven hangen. Een aantal krappe bochten zorgden ervoor dat de staart van het peloton telkens vanaf stilstand naar dik 50 per uur moest om maar bij te kunnen blijven. Hierdoor werd ik langzaamaan gebroken. Mentaal, maar ook fysiek, want mijn rug begon pijn te doen.
Daarbij kwam nog het prachtige weer. Prachtig weer om op het strand te liggen, niet om volle bak te koersen. Ondanks de vele liters water die ik had gedronken kon ik niet voorkomen dat de “motor” oververhit raakte. Ook geen prettig gevoel.
Na 80 kilometer afzien moest ik het peloton, na al 2 keer gelost en teruggeknokt te hebben, definitief laten gaan. Jammer, maar helaas. Volgend jaar beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten