NK Omnium

Mijn eerste koers in een nieuw (maar eigenlijk oud) wielerpakje zit erop.
Voor het NK Omnium had ik niet heel specifiek meer getraind. Na de mislukte voorbereiding op het NK (sprint) afgelopen december, was ik zelfs niet eens meer op de baan geweest (behalve om bij wedstrijden te kijken).

Toch wilde ik dit kampioenschap wel rijden. Mijns inziens een mooie kans om wat wedstrijdervaring en -snelheid op te doen. En misschien dat ik nog zou kunnen verrassen bij een van de pelotonskoersen.

De voorbereiding was niet ideaal. Door drukte met de studie had ik geen kans om de week voorafgaand nog serieus te trainen, of om veel uren te slapen.
Wel kon ik dus lekker onbevangen rijden.

Het eerste onderdeel, 250 meter vliegend, verprutste ik. Eerder specifiek getraind op de sprint-onderdelen, en nu niet eens onder de 15 seconden (15.137). Toch was het al beter dan in december. 13e plek.

De puntenkoers die volgde was een van de zwaarste koersen die ik ooit gereden heb. Binnen tien ronden waren we al met een groepje gelost. Daarna heb ik me niet meer laten verrassen en kon ik met pijn en moeite bijblijven in het peloton. Ook nog een paar puntjes gepakt en afgesloten met een 11e plaats. Wel kramp in de bilspieren aan overgehouden.

Als laatste onderdeel op de eerste dag stond een afvalkoers. Normaal gesproken ben ik snel genoeg hiervoor, maar er komt ook nog een tactisch inzicht bij kijken. En daar toonde ik een gebrek aan. Bij de tweede afvalling was ik al de pineut. Helaas een 15e plek (twee van de 18 deelnemers hadden toen al opgegeven).


Na een lekker nachtje slapen bij de ouders van clubgenoot Rene Borst, stonden we zondag aan de start voor één van mijn minst favoriete onderdelen. Ik bevestigde jammer genoeg als non-tijdrijder met de laatste plek. Rene deed het een stuk beter en we kwamen in de onderlinge stand op een gelijk puntenaantal te staan.

Er stond dus nog de eer van beste WTOS-er op het spel (de eer van beste Waardrenner zou ik van Erick Tol niet kunnen winnen). In de scratch, waar ik goed mee kon komen, reed ik naar een 10e stek.

Met het laatste onderdeel, de kilometer tijdrit, moest ik nog wat laten zien. Een voorzichtige start (bij de eerste start schoot mijn achterwiel los) zorgde alsnog voor een van de snelste openingen van het hele veld. Dit kon ik nog 1 ronde doortrekken, maar daarna ging het kaarsje uit. Bijna kruipend haalde ik de finish. De eindtijd van 1.13.336 en bijbehorende 11e plaats was ik wel blij mee.

Algemeen klassement: 13e (één plek voor Rene, en ver achter de ongenaakbare Michael Vingerling)
Een mooie ervaring rijker. Nu op naar de wegwedstrijden!

Foto's met dank aan Rob Duin en Peter Heins