Nattigheid

In augustus zijn er veel mogelijkheden om wedstrijden te rijden, dus heb ik me voor een flink aantal ingeschreven. Ik ben van mening dat je door heel veel te rijden niet direct de allerbeste uitslagen kan rijden. Wat ik wel denk, is dat je er snel koersinzicht mee opdoet, wat op den duur wel nuttig is (en waar ik nog een gebrek aan heb). Daar zet ik dus op in.

Nu twee weken en 9 koersen verder, kan er al het een en ander opgemaakt worden. Met het koersinzicht wil het nog niet echt vlotten (anders had ik immers al een keer gewonnen).
Daarnaast is het weer niet bepaald zomers te noemen. Nou hoeft dat niet in mijn nadeel te zijn, want mijn beste uitslagen dit jaar (DK en NK) reed ik ook in de nattigheid.
Waar ik wel achter ben is dat Veloflex bandjes en regen geen goede combinatie vormen. Dat moest ik in Zevenbergen bekopen waar ik in een fout aangesneden bocht weggleed en het asfalt kuste. De schaafwonden vallen gelukkig mee.

Resultaten (ook niet onbelangrijk) zijn wisselend. In Tiel kon ik de laatste rondes wegrijden (en -blijven) uit het peloton voor plek 7. In Burgh Haamstede won ik de pelotonsprint, maar helaas met 4 man vooruit. Bij de andere koersen heb ik van alles geprobeerd, maar dit leverde vaak niet het gewenste resultaat. Wel altijd bij de eerste 30; de ene keer met meer moeite dan de andere keer.

Hopelijk kan ik dit seizoen nog een keer op het podium komen. Het zou helemaal mooi zijn als dat lukt bij de Ronde van Delft. Een thuiswedstrijd, dus de moraal is hoog.

Foto's met dank aan Soffers fotografie

Alweer een tijdje geleden dat hier bericht van mij verscheen.
Na het NK heb ik wat rust ingepland. Niet dat ik er hard aan toe was, maar meer omdat ik de rest van het seizoen (en dan voornamelijk de maand augustus) nog veel wil koersen en mee wil doen voor de ereplaatsen.
In de Omloop van Gilze wilde ik me graag nog een keer goed laten zien. Ik was goed in orde, kon het parcours prima aan, maar zat te slapen op het moment dat het peloton in tweeën brak. Nog tevergeefs achtervolgd en uiteindelijk moeten sprinten om plaats 42. Die wilde ik nog wel winnen om te laten zien dat ik na 160 km ook een beste sprint in de benen heb. Had ik nou maar in de eerste groep gezeten...
Daarna was het tijd voor vakantie. In de Duitse Eifel heerlijk gefietst en zo weer wat duurvermogen opgebouwd. En dat zal ik nodig hebben met 16 koersen in de komende maand.