Uitrijden

Vrijdag de 27e. Al de hele week bedekt een zware depressie als een natte wind grote delen van Nederland. Geen uitgesproken fietsweer. Een beetje wind kan ik hebben, maar voor regen pas ik liever. Mooiweerfietser.

Schaatsen in/aan de wilgen

In de wilgen kun je niet schaatsen.

Daarom zal ik ze er ook (nog) niet inhangen.

Mijn wedstrijdpak echter wel.

Voor mij geen schaatswedstrijden meer.

Ik kan en wil er niet meer alles voor laten.

Het besluit is al een tijdje geleden genomen, maar ik had het hier nog niet eerder opgeschreven. Bij deze dus. Overigens zal ik 's winters nog wel regelmatig te vinden zijn op de ijsbaan: als toerder.

Zitvlak zeer

Dan denk je met al die kilometers op de dunne banden een stevig, robuust achterwerk ontwikkeld te hebben. Mooi niet. Zadelpijn blijft ook zo nu en dan terugkomen.

'Misschien is het beter als we elkaar voorlopig even niet zien', aldus mijn linkerbilspier tegen mijn zadel na Pijnacker j.l. De echtsscheidingspapieren konden bijna getekend worden. Echter werden ze onder dwang een dag later weer herenigd. Net toen ze weer vriendjes leken te worden, begon echter levensgezel "rechterbil" te protesteren. Lekker dan.

Gelukkig was het euvel snel verholpen met een rustdagje. Nu maar zien hoe dat vanmiddag met de training gaat. Misschien maar een relatiebureau consulteren.

Stappen maken, sterker worden

Weer een stapje verder.
De afgelopen week heb ik goed kunnen trainen (ondanks/dankzij het weer) en dat heeft zich dit weekend (een beetje) uitbetaald. Met de vorm zit het wel snor.

Afgelopen zaterdag werd de ronde van Pijnacker verreden. Deze wedstrijd stond open voor alle amateur categoriën (A/B/C). Het verschil tussen deze niveau’s zorgde, samen met het hoge tempo en het snelle rondje, voor een waar slagveld. Vrij snel was het (grote, dat dan weer wel) peloton gehalveerd.

Een kopgroep van zes. Onder hen een paar “grote namen” binnen het Amateur-A peloton, maar ook WTOS’er John, die pas sinds een maandje bij de A’s rijdt. Ze werken goed samen en bouwen zo een voorsprong op.

Het wordt een snel groeiende voorsprong op het peloton en een wat kleiner gat naar een achtervolgende groep van negen. In die groep zit ik zelf. Ook wij proberen netjes te draaien. Graag zouden we aansluiten bij de kopgroep. Ik ben erop gebrand in Pijnacker een goed resultaat neer te zetten. Een koersje in de buurt, kennisen langs het parcours en een rondje wat mij goed zou moeten liggen. We komen ondanks de goede wil en harde labeur niks dichterbij.

Toen het peloton was afgesprint begon voor ons de finale. Ik voel me sterk en vertrouw op mijn eindsprint. Dit vertrouwen is zo groot dat het de grens van zelfoverschatting passeerde. Ik kom als zevende uit de laatste bocht, waar ik eigenlijk bij de eerste drie had moeten zitten. Gevolg is dat ik een kleine twee fietslengtes te kort kom om de eer van eerste achtervolger op te strijken.
Achtste, zeker niet slecht. Zeer sterk gefietst, maar weer niet in de kopgroep. En daar zul je toch moeten zitten om de bloemen mee naar huis te kunnen nemen.

De herkansing volgde zondag. In Spaarnwoude werd op het clubparcours van HSV De Kampioen een wedstrijd georganiseerd voor Amateurs A&B en Junioren. Het rondje, Wheelerplanet genaamd, staat bekend om zijn brede asfaltbaan, simpele bochten en lengte (een ronde van 3,2 km voor een criterium is zeer ongewoon). Door dit alles draait het vaak uit op een massaspurt. En laat dat nou net in mijn straatje passen.

Al vrij snel in de koers had ik de belofte gebroken dat ik me het eerste half uur gedeisd zou houden. Het ging me allemaal makkelijk af en ik wist een paar premies mee te pakken. Ook heb ik een paar ronden lang met 4 lotgenoten een stuk voor het peloton uitgereden. Deze ontsnappingspoging was echter gedoemd te mislukken.
Toen ik me in het peloton weer wat af liet zakken en er de zoveelste “vluchtpoging” georganiseerd werd, kon ik niet weten dat de 11 gelukkigen dit keer wel weg zouden blijven. Het peloton aarzelde, maar liet ze toch gaan. Vervolgens heb ik met ploegmaatje Wouter er nog van alles aan gedaan om de achtervolging op gang te krijgen, maar er was niemand die mee wilde werken voor een klassering hoger dan de twaalfde.
Het was om moedeloos van te worden. Wil je het tempo opschroeven, volgt er niemand en rijd je alleen. Wil je vervolgens demarreren, zit iedereen ineens wel op je wiel. De koplopers mochten dan buiten bereik zijn, de twaalfde stek liet ik me niet meer afnemen. Met een overtuigende inspanning wist ik de pelotonsprint nog wel naar mijn hand te zetten.

Het word onderhand een beetje het verhaal van “net niet”. De benen zijn wel goed. Misschien moet ik toch wat aan mijn koersinzicht werken: leren bij de juiste ontsnapping te zitten. Of anders hopen dat die massasprint er een keertje komt.

Augustus Koersmaand

Na een welverdiende vakantie, waar ook het nodige trainingswerk werd verzet, is het weer tijd om de (koers-)draad op te pakken. De agenda van Augustus staat vol met allerlei verschillende criteriumkoersen. Daar wil ik goed gebruik van maken en dus hoop ik in Augustus mijn totaal aantal "koersdagen" flink op te kunnen schroeven.

5 Augustus was de eerste: Nootdorp. Lekker in de buurt. Ik kende het rondje al wel (2 jaar terug bij de burgerronde, toen 2e geworden). Ook kende ik een aantal mensen die langs de kant stonden dus had ik wel zin om te rijden. Jammer genoeg was mijn lichaam het er niet mee eens.

De vakantie was nog niet goed verteerd en dat viel zwaar op de maag. Met buik-klachten heb ik halverwege de koers het peloton moeten laten gaan. Na een ronde rustig aan ben ik wel weer aangesloten om er tenminste nog een goede training van te maken.

Die extra training (of waar het voor door moest gaan) heeft wel een positief effect gehad. Zondag de achtste stond namelijk de profronde van Zevenbergen op het programma. Ze hadden in de suikerbietenstad een selectief parcours gebouwd met veel klinkers en bochten. Dit bleek voor mij gunstig uit te pakken. Achter een kopgroep van vier (en één achtervolger) wist ik de sprint van het peloton te winnen. Een zesde stek, niet gek!

De zesde plaats gaf goede moed voor de wielerronde van Maassluis die de dag erna verreden werd. Waar ik hoopte op een massasprint, liep het uiteindelijk anders. Ik had tijdens de koers alle moeite om een goede plek in het peloton te behouden. Als je (samen met de rest van het peloton) dan ook nog gedubbeld word door de 3 koplopers, is dat een flinke deuk in de moraal. Toen we uiteindelijk met het peloton mochten sprinten voor plek 11 (er waren nog 7 renners ontsnapt), hoefde dat van mij niet meer zo nodig.

Vrijdag de dertiende. Ik stond ingeschreven voor de Nacht van 's Gravendeel, maar ben niet gegaan. Niet omdat ik bang was voor het ongeluk, maar omdat ik gewoon helemaal op was. Te weinig slaap gehad, te lange dagen gemaakt. De zin om te koersen ontbrak en dus heb ik verstek laten gaan. In plaats daarvan lekker veel in bed gelegen!

En dat in bed liggen pakte wel weer goed uit. Zaterdag 14 augustus, wielerronde Hartje Barneveld. Ik stond eigenlijk niet ingeschreven voor deze koers, maar omdat twee ploegmaten wel van plan waren te rijden en ik de dag ervoor verzaakt had, ben ik bij hun in de auto gestapt en meegereden naar het kippen-dorp.

Het rondje daar was dwars door het centrum: smal, veel klinkers en wat bochtenwerk. Hierdoor waren er maar weinig mogelijkheden om in te halen. Ik had dus flinke pech dat ik achteraan moest starten (bijschrijvers starten in de regel altijd achteraan, als er geloot wordt). In het begin heb ik alles geprobeerd om op te schuiven. Toen ik eindelijk bij de kop van het peloton kwam, bleek de vogel al gevlogen. Er waren 13 man ontsnapt, dus restte niks anders dan achtervolgen. Daar bleek dat ik goede benen had. Ik kon veel werk verrichten en me makkelijk handhaven. Uiteindelijk bleven de koplopers uit de greep van het peloton en in de eindsprint moest ik nog 2 man voor laten gaan. Een 16e plaats, maar wel eentje in een koers waar ik heel tevreden over ben. Mijn beste koers tot nu toe!

Bergen werk

Heerlijk, vakantie.
De afgelopen twee weken heb ik de tijd gehad om weer even tot rust te komen.
Alhoewel, rust bestaat niet voor mij (kan slecht stilzitten). Dus ook in de vakantie moest gefietst worden.