Seizoen van start

Afgelopen zaterdag was het eindelijk zover: de allereerste wedstrijd van het nieuwe seizoen! Waar je aan het einde van een schaatsseizoen vaak een beetje ‘wedstrijdmoe’ begint te worden, is het aan het begin juist het omgekeerde. Na een zomer vol met hard trainen, wil je nu wel weer eens zien waarvoor je het allemaal doet en of de geleverde arbeid al resultaat geeft. Zin in die wedstrijd over 500 en 1500 meter was er dus wel.

Voor het eerst in het nieuwe pak van de Anco selectie en die ziet er echt heel mooi uit. Hij zit bovendien ook erg lekker. Maar in de tijd die nodig is om het aan te trekken kun je de hele dikke van Dale uit je hoofd leren. Wat zit dat strak, zeker voor een eerste keer.

Op tijd aanwezig zijn op de ijsbaan is dus geen overbodige luxe. Goed warmlopen, wat spieren losgooien en rekken. Vervolgens pak aan, schaatsen aan en de baan op om in te rijden.

Goed voorbereid sta ik dus aan de start van de eerste 500 meter van het seizoen. Het startschot klinkt en we zijn weg. Jammer genoeg had ik daarvoor al bewogen en dus werden we teruggefloten. Met een valse start op zak probeer je dan toch de tweede start voorzichtiger aan te pakken. Er zeker van zijn dat je stevig staat en geen ongelukkige beweging maakt voor het startsignaal. De starter besloot echter het ons makkelijker te maken door sneller de trekker over te halen. Daar reken je dus niet op. Voordat je hersenen eindelijk doorhebben dat je toch echt mag vertrekken, zijn al een paar tienden van een seconde verspild.

In de eerste 100 meter maakte ik een paar ongelukkige misslagen. Een duidelijk signaal dat de startbeweging nog wat ingeslepen moet raken dit seizoen. Een ander signaal dat ik opving was een lichte pijn in mijn rechterbeen.

Tijd voor pijn is er niet want de eerste bocht dient zich aan. Met wat gekrabbel kom ik daar doorheen en zie Sam Versteegen, mijn tegenstander vandaag (die de binnenbocht had), voor mij uit rijden. Een mooi mikpunt dus. Technisch (en misschien ook wel fysiek) laat ik het echter afweten en verlies terrein.

De tweede bocht wil ik goed door te trappen om de snelheid nog wat omhoog te krijgen. Willen en kunnen liggen hier alleen niet op één lijn (en ver uit elkaar). De snelheid zakt en ik houd de bocht met moeite. Mijn rechterbeen doet niet wat hij moet doen. Het voelt verkeerd. De pijn word heviger en ik moet overeind komen om die ongewillige spier te ontlasten. Eindtijd: 40.97. Niet om over naar huis te schrijven dus.

In overleg met trainer Rinse besloten de strijd te staken en de 1500 meter te laten voor wat ie was. Die kon ik beter overlaten aan mijn ploeggenoten. Yannick reed een sterke 2:00.85 en Ruben reed zelfs een nieuw persoonlijk record met 1:58.35 (wat tevens een nieuw club record is!). Een teken dat we toch goed bezig zijn, ook al loopt het bij mij nog niet zoals het zou moeten.

Ruben onderweg naar een toptijd

Met dank aan Eddie Turfboer voor de foto's!