Voor wat het waard is

Al een tijd heb ik geen berichtje meer gepost. Er was ook niet veel aanleiding toe.
Het schaatsseizoen is nu alweer een maandje oud, en het gevoel begint eindelijk te komen. Gelukkig maar, want voor je het weet is het seizoen alweer voorbij ;)

Sinds het laatste berichtje heb ik nog een tweetal wedstrijden gereden. Één daarvan was een supersprint over 2 maal 100 en 300 meter. Deze sprintwedstrijd reed ik om mezelf een kans te geven plaatsing voor de regioselectie supersprint af te dwingen. Normaal gesproken zijn er namelijk geen mogelijkheden deze afstanden te rijden voordat die selectiewedstrijd plaatsvindt.

Nu denk ik niet dat ik met door mij neergezette tijden (10.89/10.83/26.05/25.99) geplaatst ben, maar dat geeft niet. Het was een prettige manier om weer wat van wedstrijdspanning mee te pakken zonder dat er te grote gevolgen aan vast zaten. Van mezelf weet ik dat ik vaak moet starten om de opening onder de knie te krijgen (ik begon vorig jaar met 11.2 en eindigde met 10.4).

Gelukkig komt er nog een kans om goede tijden neer te zetten op de kortste schaatsafstanden: dinsdag 10 november rijd ik het Nederlands Studenten Kampioenschap Supersprint in Utrecht. Naast goede tijden neerzetten wil ik ook gewoon gaan voor een goede klassering na mijn 5e plaats van vorig jaar.

Een week na het sprintgebeuren ging het over een andere boeg: er stond een 3000 meter op het programma. Lekker tegenstrijdig dus. Het is niet direct mijn favoriete afstand, maar het is wel een goede training.

Het bleek ook wel dat ik nog flink wat training nodig heb, want de eindtijd van 4.30,31 was niet bepaald om over naar huis te schrijven. De eerste 3 ronden reden nog 'lekker'. Tot 5 rondes was het nog wel 'aardig', maar daarna ging echt het het licht uit en was het krabbelen naar de finish.

Technisch heb ik nog niet het vermogen om ook met verzuurde benen nog verzorgd en effectief te kunnen schaatsen. Gelukkig zit daar al wel progressie in. We zullen het zien volgende week tijdens het Skeuvel Toernooi in Enschede!