Verslaafd

Na een (voor mijn gevoel) lange periode van rust is het nu weer tijd om wat conditie terug te vinden. Van een maand niks doen word je als fanatiek sporter zijnde niet echt vrolijk. Mijn lichaam had die rust echter hard nodig.

Voor mij is rust nemen lastig. Echt heel lastig. Ik mag dan wel sprintvezels in mijn lijf hebben, maar de typische sprinterskwaliteit luiheid is bij mij niet bepaald aanwezig. Misschien ben ik dan toch meer een allrounder?

Voor langere tijd niet sporten staat voor mij gelijk aan stoppen met roken (ook al heb ik nooit gerookt), dan wel stoppen met koffie drinken (meer van toepassing op mij). Niet mogen sporten is volgens mij nog zwaarder ook. Sommigen zullen hier raar van opkijken, anderen kunnen het volledig begrijpen. De endorfine die je bij het sporten aanmaakt werkt verslavend. En dan kost het dus moeite als je van 20 uren sporten in de week naar hooguit 2 keer een uurtje losfietsen gaat.

Met Pasen “mocht” ik weer. Dat het water die ochtend met bakken uit de lucht kwam kon me ook niet meer deren. Het is heerlijk om na 3 uurtjes waterfietsen onder een warme douche te kunnen stappen, wat te eten en daarna bankzaken te doen met koers op de tv (en dan te zien hoe het wel moet).

Afgelopen vrijdag zijn ook de WTOS ploegen gepresenteerd. We hebben een mooie, grote groep renners waarmee we dit seizoen hopelijk wat succesjes kunnen boeken.

Zelf zal ik nog wat geduld moeten hebben voordat ik weer een beetje op een acceptabel niveau kom. Dit jaar word mijn eerste seizoen met Amateur A licentie. De snelheid kan ik wel goed aan. Het duurvermogen zal ik flink aan moeten werken.

Misschien dat ik deze week al weer iets te fanatiek bezig ben geweest bij een paar trainingen. Maar ja, ik wil zo graag... fietsen en een bakkie koffie.