7 & 8 November. Een echt herfstweekend. Regen, wind, en weinig te merken van het opwarmen van de aarde. Een depressie om depressief van te worden. Rotweer om naar buiten te gaan, maar: super weer om binnen in een overdekte hal te schaatsen. Zulke weersdepressies brengen ook een lage luchtdruk met zich mee, en dat is gunstig als je sneller wilt schaatsen.
Zaterdagmiddag de spullen gepakt en samen met mijn vader de auto in om naar Twents grondgebied te rijden. Lekker op tijd aanwezig en in alle ontspanning een warming-up gedaan. Ik voelde me wel lekker en had er zin in om weer eens een snelle race te rijden.
Dan sta je eindelijk aan de start. Alles in orde: spieren zijn warm en voldoende op spanning, pak zit goed, schaatsen strak aangetrokken. Laat dat startschot maar komen, ik ben er klaar voor. Spijtig genoeg was de wedstrijdorganisatie dat nog niet.
In de rit voor mij had een rijder het elektronische oog weten te raken en zo de automatische tijdmeting onklaar gemaakt. Even wachten dus... en nog even wachten....Te laat een jasje aangedaan en een rondje gaan rijden. Weg goede focus.
Toen er dus eindelijk gestart kon worden was bij mij de scherpte er al een beetje af. Dat was ook terug te zien in de race. Het was een onsamenhangend geheel, en leverde ook een niet tot tevredenheid stemmende eindtijd op van 40.11. 
Nu kan ik de problematiek voor de start wel als oorzaak aanwijzen, maar toch zou het niet mogen dat ik me hierdoor laat afleiden.
De knop weer omzetten en toewerken naar de 1500 meter, mijn tweede afstand van de dag. Het plan was om volle bak naar de eerste bocht toe te vliegen en van daaruit een tempo te vinden waarbij ik niet direct mijn benen opblies. De tweede volle ronde moest dan de winst gepakt worden.
De start verliep niet vlekkeloos en was te traag. Daarbij kwam dat het tempo waarbij ik niet direct verzuurde ook niet erg hoog lag. Dan word het een heel lastig verhaal om nog een lekkere tijd neer te zetten (2.04,02). Enige pluspuntje aan de race was dat het verval in de rondetijden voor mijn doen binnen de perken was gebleven (1,5 en 1,7 seconden).
Het voordeel van het rijden van het sprinttoernooi is dat de sprinters als eersten klaar zijn met hun races. Lekker op tijd dus om het hotel op te zoeken en een goede nachtrust te pakken.
We hadden een hotel geboekt, net over de grens in Duitsland. Voordat we onze slaapplaats bereikt hadden kregen we echter panne. Tegen de tijd dat ik dus mijn kussen van dichtbij kon bekijken was het alweer behoorlijk laat geworden. Gelukkig weinig gestresst (je kunt er toch weinig aan veranderen).
Dag twee van het Skeuvel-toernooi bestond voor mij uit het rijden van een 500 en een 1000 meter. Na de voorgaande dag wilde ik me toch wel revancheren voor de matige tijden. Er moest agressiever gereden worden.
De opening van de 500 was er ook wel iets beter door (10.85) en ook de ronde was een tiende sneller dan de dag ervoor, waardoor ik finishte in een tijd van 39.85. Gelukkig weer een tijd onder de 40. Het is weer een stap in de goede richting!
Dit resultaat gaf dan weer goede hoop voor de dubbele afstand. Ook hier moest er vanaf het klinken van het startschot gevlamd worden. Het gaspedaal werd diep ingetrapt, maar het motortje haperde. De opening was, net als op de 1500 meter, ondermaats. De snelheid is er in de hele rit niet gekomen en tot overmaat van ramp sloeg de verzuring ook heel hard toe na 800 meter. Ik kon er niet goed mee overweg en verloor door technische fouten nog meer snelheid. De eindtijd is eigenlijk het vermelden niet waard: 1.21,40
In het eindklassement ben ik geëindigd op een gedeelde 6e plaats. Bij elkaar vond ik het wel een leuk weekend (de sfeer bij een studenten-toernooi is geweldig), ondanks de soms tegenvallende tijden en de auto-pech.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten