Ongelukkig weekend

Had ik me dit weekend verheugd op een eerste criterium (waar ik vorig jaar bij de amateurs goed voor de dag kwam) en een mooie klassieker in België (niet te lastig met kansen in de massasprint), liep het allemaal even anders. Een beetje teleurstellend ook, maar gelukkig nog wel met een enkel lichtpuntje.

Afgelopen zaterdag heb ik mijn eerste criterium van het jaar mogen rijden in Oud-Vossemeer. De seizoens-opener wat betreft rondjes om de kerk was dit jaar (weer?) een druk bezochtte. Een maximaal deelnemersveld, met niet de minsten aan de startlijn. Afzien dus.

En dat werd het ook. In de eerste plaats omdat we (ik met maatjes John en Wouter) met de auto iets te laat van huis waren vertrokken en dus een half uur voor de start aankwamen in het (nog net aan) Zeeuwse dorpje. We moesten ook even zoeken naar de permanence voor het ophalen van de rugnummers en zodoende hadden we nog een kwartier voor het omkleden, fiets in elkaar zetten (oh oh) en warmrijden.

Dat laatste kwam er helemaal niet meer van, en het voorlaatste was een beetje te haastig gedaan. Na een moeilijke, koude start kwam ik dus niet echt op gang. Toen ik daar doorheen dacht te komen, trapte ik mijn wiel scheef waardoor mijn remmen aanliepen. Dit kon ik niet zomaar verhelpen en dus hoopte ik op een ronde vergoeding van de jury. Deze waren echter niet coulant en dus mocht ik meerijden voor spek en bonen. DNF

Zondag zocht ik naar revanche in België. Met een combinatie van onze ploeg en Het Snelle Wiel uit Bladel zouden we deelnemen aan de GP Wilfried Peeters, ook wel de Zuidkempense Pijl.

Zouden, want in Mol aangekomen ging de Belgische wedstrijd-jury op haar strepen staan. Omdat de ploeg was ingeschreven als mixed team moesten er, naast de renners van Het Snelle Wiel, minimaal 2 renners van een andere club opgesteld worden. Met de afmelding van ploegmaat Alain was ik de enige renner die daaraan voldeed. De Belgen besloten daarop mij te weigeren (of de hele ploeg zou niet mogen starten). Een bizarre regel, die ik (en ook de ploegleider van Het Snelle Wiel) nog niet eerder had meegemaakt.

Behoorlijk teleurgesteld maar weer in de auto gestapt. De terugweg besloten we iets om te rijden via Woensdrecht, alwaar nog een criterium verreden zou worden. Gelukkig was deze nog niet helemaal vol en kon ik dus als bijschrijver aansluiten in het peloton.

De ronde van Woensdrecht is een aparte. Een van de weinige Nederlandse criteriums met hoogtemeters erin. Vanaf de start ging het rechts direct omhoog op de loodzware Rijzende Weg (400 meter á 5%, volgens de organisatie), waar op de top nog bergpunten te verdienen waren. Na deze bergsprint volgde op dezelfde Rijzende Weg nog een korte afdaling, gevolgd door een paar bochten en een licht rijzende weg. Aan de achterzijde van het parcours zat een snelle bocht, waarna we uitkwamen op een dalende weg, waar elke ronde de snelheid naar de 60 per uur liep.

Normaal gesproken verafschuw ik hoogtemeters en dat was nu niet anders. Gelukkig kon ik het korte klimmetje prima verteren, al kostte het een halve koers om er een beetje 'door te komen'. Ik heb dus nooit in een kansrijke groep mee kunnen springen, of een premie kunnen pakken. Na 104 km mocht het peloton afsprinten voor plek 23 of daaromstreeks. Uiteindelijk bleef er een 25e plek over om bij te schrijven op mijn uitslagenlijstje. Maar belangrijker: toch nog goede trainingskilometers, zodat het de volgende koers weer beter kan en moet gaan.