Dag 1 - Omloop van de Braakman
De Omloop van de Braakman was de koers die mij vooraf het meeste angst inboezemde. Niet vanwege het deelnemersveld (het was "maar" clubcompetitie) of mijn huidige vormpeil (want dat zat wel snor), maar meer vanwege het parcours en de weersomstandigheden.
De route bestond uit vier grote rondes van 35 km en drie kleine rondes van 10 km, met daarin bij elkaar 19 kasseistroken. Op het totaal aantal kilometers van 170 moesten er dus bijna 20 kilometer over de kinderkopjes gereden worden. Zwaar zat, en dan gaven de weermannen als toetje nog windkracht 5 op. Zaterdagochtend was ik dus klaar voor een dag 'op het kantje'.
En dat werd het.
Ik stond bij de start al aardig achteraan en opschuiven tijdens de neutralisatie lukte maar matig. De eerste omloop stond dus in het teken van volgen, opschuiven waar mogelijk en vooral veel afzien. Bij het ingaan van de tweede ronde was er al een grote groep gevlogen en bevond ik me in een pelotonnetje waarin het even rustig werd. Met de ploeg hadden we de slag gemist en dus zouden we in deze ronde na de tweede kasseistrook samen met Restore de boel op de kant trekken.
Dit bleek echter wat teveel van het goede. Ik reed volledig in het rood, kon niet bijblijven en moest bij het ingaan van de derde ronde plaatsnemen in een achtervolgende groep. Deze kwam gelukkig weer terug en zo zat ik weer in het peloton. Dit bleef doorgaan tot in de voorlaatste kleine ronde, waar het demarreren begon en de groep uit elkaar spatte. Ik koos een verkeerde aanval en belandde weer in een achtervolgend groepje. Hiervan wist ik nog wel de sprint te winnen, maar dat was slechts voor plaats 38. Wel was ik erg tevreden met het uitrijden van deze zware klassieker. Nu was het alleen de vraag: zou ik op tijd kunnen herstellen van deze zware inspanningen of zou het een dag later in de neutralisatie al te hard gaan...
Dag 2 - Omloop van de Glazen Stad
Gelukkig voor mij was de start zondag pas om 1 uur 's middags en op 10 minuten fietsen van huis. Ik kon dus mijn favoriete hobby -uitslapen- beoefenen en zo maximaal hersteltijd meepakken. Desalniettemin voelden de benen niet best.
Het weer zat in ieder geval mee. De wind was een stuk minder (kracht 3/4) en stond op de Maasdijk -vaak scherprechter- precies in de rug. Ik kon tot daar goed meekomen, al was het achterin het peloton en gingen de gedachten om af te stappen wel door mijn hoofd. Gelukkig kon ik voldoende weerstand bieden aan dat idee en wist mezelf naar voren te rijden voordat we de Gaag op zouden draaien. Daar bleek het grote voordeel van een thuiskoers en dus parcourskennis. Ik wist precies waar de wegversmallingen zaten en dat de wind op de Gaag schuin van voren zou waaien. Zo kon ik vrij makkelijk voorin komen en me daar handhaven. Fysiek gezien had ik nu wat kansen om te herstellen. Geconcentreerd blijven was echter nog wel nodig, want met het 'stilvallen' van de koers (47 km/u gemiddeld over de eerste 1,5 uur) werd het ook een stuk zenuwachtiger.
Dit leidde tot een valpartijtje bij Berkel&Rodenrijs met een geschaafde knie tot gevolg. Snel ketting er weer opgelegd en tussen de auto's terug naar de staart van de groep. Gelukkig hield het peloton even in, om vlak voor de Hofweg (nog zo'n bekende scherprechter) weer op stoom te komen.
Tot aan de verzorgingspost ging het allemaal prima, maar met het etenszakje nog om mijn nek besloten een aantal mannen dat het genoeg was en gaven er een snok aan. Op de Maasdijk vielen er gaten en moest ik er hard voor werken om met een groep gelosten weer terug te komen in het peloton. Dat lukte ook, en zo begon ik te hopen dat alles zou samenkomen voor een massasprint. De benen voelden nog wel oké en bij de laatste plaatselijke rondes kon ik me goed van voren houden. Helaas bleef een kopgroep net uit de greep van het peloton en werd ik ook nog eens bijna onderuit gereden in de laatste bocht voor de finish. Een goede klassering kon ik dus wederom op mijn buik schrijven. Net geen punten gesprokkeld voor NK-plaatsing: 33e.
Over het hele weekend ben ik heel tevreden. In twee niet al te simpele koersen kon ik me toch goed staande houden en finishen. De tweede dag voelde achteraf zelfs makkelijker aan dan de eerste dag. Bij het uitlezen van mijn fietscomputer kwam wel naar voren dat het rijden van een zware koers een impact heeft op het presteren een dag later. Bij de Omloop Glazen Stad kwam mijn hartslag niet eens boven omslagpunt uit. Daar dacht ik tijdens de koers wel anders over.
Foto's van: Anco Bauer, SanderOnline, Marco Pijpelink, Edwin v/h Westeinde & FotoKoos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten