Heb ik nog wat te zoeken op een schaatsbaan vroeg ik mezelf vorige week af. Met het einde van het(mijn) wielerseizoen stond ook alweer de start van het schaatsseizoen voor de deur. Voor mij zal het dit jaar compleet anders zijn. Ik moet niet, ik mag. De hele zomer heb ik, behoudens een keertje skeeleren, geen moment in de schaatshouding gestaan.Gewend aan een voorbereiding met een tiental trainingen in de week en talloze uren in de befaamde ‘schaatshoeken’, kon het nu toch niet anders dan dat het enorm tegen zou vallen om weer op het ijs te staan, laat staan fatsoenlijk een rondje of wat goed te schaatsen. Met de conditie zat het wel snor, gezien mijn laatste wedstrijden. De kracht was ook wel aanwezig, maar die was voornamelijk ingesteld op het soepel laten ronddraaien van de benen. De schaatsslag, dat was weer een ander verhaal.
Gelukkig bleek mijn vrees ongegrond. Het ging goed, verrassend goed! Binnen enkele rondes kon ik al met zes slagen op het rechte eind rijden, altijd een machtig gevoel. Met een grote glimlach op mijn gezicht heb ik mijn eerste schaatstraining van dit seizoen afgewerkt. Ik moet niet, ik mag weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten